Blog: Nieuwjaarsdagen in Welzijnsschakels
Lieven De Pril
8 januari 2025
Nieuwjaarsdagen in Welzijnsschakelgroepen
In de vakanties zijn veel hulpverleners met verlof. Voor mensen die langskomen bij Welzijnsschakelgroepen gaat het leven echter door in al zijn hevigheid. Terwijl geld ingezameld wordt voor De Warmste Week tegen eenzaamheid, leven mensen in eenzaamheid. Terwijl Kerstmis een oud verhaal vertelt over een jonge zwangere moeder die geen plaats vindt in de herberg, leven vandaag hier bij ons gezinnen in koude huizen.
Op 31 december ga ik op bezoek bij Patricia. De tafel is al prachtig versierd van ’s ochtends vroeg met servetten en de chips en nootjes liggen klaar. De mooie kerstboom hangt boordevol slingers en lichtjes. Iedereen zit in de living. Er is geen mazout geleverd ten gevolge van een misverstand tussen de leverancier en de advocaat die de schuldbemiddeling opvolgt. Sinds kerstavond zit het gezin in de kou. De 5 matrassen zijn naar beneden verhuisd en één elektrisch vuurtje moet alles verwarmen. ’s Avonds komen een alleenstaande mama met 2 kinderen met hen mee vieren. Er is nog plaats voor drie extra matrassen en ze blijven logeren. Het wordt beslist geen eenzame oudejaarsavond! Op 5 januari ga ik opnieuw langs. Het is er verwarmd. De mazout is eindelijk geleverd.
Suzy, een mama met drie kinderen, gevlucht uit Syrië viert oudejaar bij haar zus in Nederland. Op de terugweg valt haar 12 jaar oude wagen in panne. Deze pech is de druppel te veel. Op 2 januari crasht Suzy. Ze denkt dat haar hart het begeeft en ze ligt op de grond. Ik vermoed dat het een longontsteking is. De ambulance wordt gebeld. Een vrijwilligster neemt de drie kindjes mee, geeft ze eten en legt ze bij haar thuis te slapen. Ik onderhoud de contacten met de spoedopname. Het is er druk. Om 1uur ’s nachts kom ik met Suzy terug thuis uit het ziekenhuis. Haar hart en longen zijn OK. De stress stapelde zich al te lang op. Ze at veel te weinig de laatste tijd en was verzwakt. De dag erna krijgt ze een warme maaltijd aangeboden bij de vrijwilligster die de kindjes opvangt. Het eten smaakt haar en dit was lang geleden. Vooral het fijne gezelschap doet deugd. Zeker als je er altijd alleen voor staat met de kinderen. Suzy stuurt achteraf een whatsapp berichtje:
“Bedankt om te helpen bij mijn ziek zijn maar jullie hebben mij vooral zelfvertrouwen gegeven en meer zelfstandig gemaakt.”
In de kerstvakantie ga ik naar een begrafenis van de vader van een generatiearm gezin met 7 kinderen. De dochter, Renée, die al 20 jaar verbonden is met Welzijnsschakels vertelt na de uitvaartplechtigheid: